Umieszczenie w DPS-ie

Zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej przysługuje osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych.

Umieszczenie w domu pomocy społecznej jest ostatnią formą wsparcia oferowaną przez instytucje pomocy społecznej, która powinna nastąpić po wyczerpaniu wszystkich możliwości opieki w środowisku.

Osoby kieruje się do domu pomocy społecznej odpowiedniego typu, zlokalizowanego jak najbliżej miejsca zamieszkania osoby kierowanej, chyba że okoliczności sprawy wskazują inaczej.
W sytuacji, gdy termin umieszczenia w DPS zlokalizowanym najbliżej miejsca zamieszkania osoby kierowanej wynosi ponad 3 miesiące, osobę na jej wniosek kieruje się do DPS tego samego typu,
w którym czas oczekiwania na umieszczenie jest krótszy niż 3 miesiące.

Placówki w zależności od tego, dla kogo są przeznaczone, dzielą się na domy pomocy społecznej dla :
- osób w podeszłym wieku,
- osób przewlekle somatycznie chorych,
- osób przewlekle psychicznie chorych,
- dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie,
- dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie,
- osób niepełnosprawnych fizycznie,
- osób uzależnionych od alkoholu.

Decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej i decyzję ustalającą opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy właściwy dla tej osoby w dniu jej kierowania do domu pomocy społecznej. Decyzję o umieszczeniu w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy prowadzącej dom pomocy społecznej lub starosta powiatu prowadzącego dom pomocy społecznej.

Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny, do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania mieszkańca. Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej wprowadziła trójstopniową partycypację w kosztach utrzymania. Jako pierwszą opłatę ponosi osoba kierowana do domu pomocy społecznej w wysokości 70% dochodu własnego, nie więcej niż średni miesięczny koszt utrzymania mieszkańca.

W drugiej kolejności rodzina osoby kierowanej (małżonek, zstępni przed wstępnymi) jeżeli jej sytuacja na to pozwala (tylko wtedy, gdy odpłatność wnoszona przez mieszkańca domu nie pokrywa w pełni średniego miesięcznego kosztu utrzymania w domu pomocy społecznej). Powołana ustawa określa sposób odpłatności rodziny w przypadku dochodu wyższego niż 300% kryterium dochodowego.

Trzecim w kolejności podmiotem partycypującym jest gmina, z której skierowano daną osobę do domu pomocy społecznej. Gmina pokrywa różnicę między średnim kosztem utrzymania w domu pomocy społecznej a opłatami wnoszonymi przez mieszkańca i rodzinę.

Podstawa prawna
- Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej z późniejszymi zmianami
- Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 sierpnia 2012r. w sprawie domów pomocy społecznej z późniejszymi zmianami.